Αυτό είναι το βιβλίο μας " ΤΟ ΑΔΕΙΟ ΝΥΦΙΚΟ " που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Καστανιώτη. Είναι ιστορικό μυθιστόρημα. Αναφέρεται στον άγνωστο έρωτα του Ελευθερίου Βενιζέλου με την Παρασκευούλα Βλουμ.

         Αναλυτική περιγραφή του βιβλίου

 Tο βιβλίο  «Το άδειο νυφικό » είναι  ιστορικό μυθιστόρημα και αναφέρεται στην αληθινή ιστορία του έρωτα του Ελευθερίου Βενιζέλου με την χανιώτισα Παρασκευούλα Βλουμ κατά επτά χρόνια νεώτερη του.

Η γυναίκα αυτή παρέμεινε άγνωστη σε ιστορικούς και βιογράφους του Βενιζέλου , αλλά μαρτυρίες , στοιχεία και φωτογραφικό υλικό, βεβαιώνουν την ύπαρξη αυτού του μεγάλου έρωτα.

Μετά τον θάνατο, το 1894,  της πρώτης γυναίκας του Μαρίας Κατελούζου (και μητέρας των δύο παιδιών του που πέθανε πάνω  στην γέννα του Σοφοκλή) ο Βενιζέλος πέρασε μια περίοδο κατάθλιψης η οποία τον οδήγησε στα όρια της τρέλας.

Με την Παρασκευούλα Βλουμ ( πανέμορφη και πάμφτωχη) γνωριζόταν από παιδιά (το πατρικό επώνυμο της Παρασκευούλας ήταν Φουλάκη), αλλά αυτή είχε παντρευτεί ( το 1895) τον στενό συνεργάτη του δικηγορικού γραφείου του Βενιζέλου, τον Θανάση Βλουμ.

Φαίνεται ( χωρίς να είναι επιβεβαιωμένο) ότι υπήρχαν ερωτικές σχέσεις Βενιζέλου-Παρασκευούλα  από την εποχή που αυτή ήταν παντρεμένη , αλλά σε κάθε περίπτωση το ειδύλλιο επισημοποιήθηκε μετά το 1906,  όταν ο άνδρας της Παρασκευούλας Βλουμ πέθανε.

Από τότε μέχρι το 1910 που ο Βενιζέλος έγινε  πρωθυπουργός το ζευγάρι έζησε ελεύθερα και ανοικτά τον έρωτά του στην Κρήτη.

Σε αυτήν την χρονική περίοδο περιγράφεται στο βιβλίο η ζωή του Βενιζέλου ως επαναστάτη του Θέρισου, ως πολεμιστή, αλλά και ως εραστή που αντιμετώπιζε ακόμη  και την ζηλοφθονία άλλων ανδρών στα Χανιά οι οποίοι φλέρταραν (ή ζητούσαν και σε γάμο) την εντυπωσιακά όμορφη Παρασκευούλα ( με κάποιους ο Βενιζέλος ήρθε και στα χέρια για χάρη της αγαπημένης  του).

Μετά την άφιξή του στην Αθήνα (το 1910) ο Βενιζέλος είχε και άλλες ερωτικές περιπέτειες με γνωστές και επώνυμες αθηναίες ,  όπως η διάσημη χορεύτρια Ισιδώρα Ντάνκαν  ( είναι ο γοητευτικός 40ρης πρωθυπουργός) , αλλά διατήρησε σταθερά τον δεσμό του με την Παρασκευούλα Βλουμ.

Αυτή ήρθε στην Αθήνα το 1914 κουβαλώντας το νυφικό της αφού , τότε,  ήλπιζε ακόμη ότι ο Βενιζέλος θα την παντρευόταν.

Κέρδισε με την ομορφιά της την κοσμική Αθήνα , αλλά ο Βενιζέλος δεν αποφάσισε τον γάμο επηρεασμένος και από την αδελφή του Ευανθία η οποία δεν ήθελε την Παρασκευούλα .

 H ανοιξιάτικη εκδρομή (Πάσχα του 1914) στην Εύβοια όπου ο Βενιζέλος σκόπευε να κάνει πρόταση γάμου στην Παρασκευούλα Βλουμ ( ύστερα από σχέση σχεδόν 10 ετών) δεν έγινε ποτέ.

Ακολούθησαν ο διχασμός και τα δραματικά γεγονότα του 1915-1920 που ματαίωσαν οριστικά τον γάμο.

Αυτά τα γεγονότα περιγράφονται ( με ιστορικά αλλά και ανεκδοτολογικά στοιχεία) παράλληλα με την εξέλιξη του ειδυλλίου Βενιζέλου-Παρασκευούλας.

Όταν η Παρασκευούλα Βλουμ  κατάλαβε ότι ο Βενιζέλος δεν θα την παντρευόταν ποτέ είπε :  « Εμένα μου έταξε γάμο ο δικηγόρος Βενιζέλος και όχι ο πρωθυπουργός Βενιζέλος»

Μετά το 1919 στη ζωή του Βενιζέλου μπήκε δυναμικά  και η πάμπλουτη Έλενα Σκυλίτση ( γνωστή ως βασίλισσα της στερλίνας) που ο Βενιζέλος την παντρεύτηκε μετά  την ήττα του στις εκλογές του 1920 όταν έπρεπε  να ζήσει εξόριστος και επειδή όπως ομολογούσε σε στενούς συνεργάτες του : « Έχω βαρεθεί να ζητιανεύω »

Ήταν τότε που η Παρασκευούλα Βλουμ είπε:  « Ο Βενιζέλος , τώρα, πρόσκειται τοις πλουσίοις ! »

Παρά τον γάμο  του με την Έλενα Σκυλίτση  η σχέση του Βενιζέλου με την Παρασκευούλα  Βλουμ  συνεχίστηκε  ενώ ένας βιαστικός γάμος (το 1921) της Παρασκευούλας με τον βουλευτή Φαίδρο Βάμβα  διαλύθηκε πολύ γρήγορα.

Στο βιβλίο περιγράφονται οι δολοφονικές απόπειρες κατά του Βενιζέλου, οι σκηνές και οι καβγάδες με την Έλενα και (κατά μια έννοια) η μετάλλαξη του,  μετά τον γάμο του με την Έλενα Σκυλίτση ,  σε ένα πολιτικό που αναζητούσε , πλέον,  τις ανέσεις που του προσέφερε η πλούσια ζωή την οποία  του εξασφάλιζε  η γυναίκα του.

Η Παρασκευούλα,  όμως , ήταν πάντα εκεί ( στην Κρήτη), η αιώνια ερωμένη, που θα τον υποδεχόταν  πάντα έτοιμη να του δώσει αυτά που δεν μπορούσε η Έλενα.

Στην διήγηση επανέρχεται συχνά η μαυρόασπρη φωτογραφία του (με ιδιόχειρη αφιέρωση) που άφησε ο Βενιζέλος στην Παρασκευούλα (το 1916) δίπλα στο κρεβάτι του έρωτα όταν,  ξεκινώντας από την Κρήτη για το κίνημα της εθνικής άμυνας στην Θεσσαλονίκη,  δεν θέλησε να επισημοποιήσει (με γάμο) τη σχέση του με την Παρασκευούλα.

Ήταν στην ουσία η τελευταία ευκαιρία για την Παρασκευούλα να παντρευτεί τον Βενιζέλο.

‘Έτσι , η κούτα με το νυφικό για τον γάμο της με τον Βενιζέλο έμεινε για πάντα στην ντουλάπα της Παρασκευούλας.

Αλλά την μαυρόασπρη φωτογραφία του Βενιζέλου η Παρασκευούλα Βλουμ  κουβαλούσε πάντα μαζί της μέχρι το 1961, όταν πέθανε στην Αθήνα ( στην οποία είχε έρθει από το 1947)

Η Παρασκευούλα Βλουμ κατέστρεψε τα ερωτικά γράμματα του Βενιζέλου (δηλαδή τα πειστήρια του έρωτά τους) επειδή ακριβώς είχε επιλέξει η ίδια να μείνει στην αθέατη πλευρά της Ιστορίας και μάλιστα συνήθιζε να λέει ότι «έπαιρνε την ζωή όπως ερχόταν»

Είναι (κατά μια έννοια) η  « αντί-ηρωίδα» που απόλαυσε τον έρωτα δίπλα στον «δικό της Λευτέρη» αδιαφορώντας για την όποια θέση της στην Ιστορία.

Λέγεται , πάντως , ότι κάποια από αυτά τα ερωτικά γράμματα του Βενιζέλου προς την Παρασκευούλα Βλουμ , που είχαν περισωθεί , κατάφερε να τα βρει (άγνωστο αν τα αγόρασε) μετά τον θάνατο του Βενιζέλου ο εκδότης του «Ελευθέρου Βήματος» Δημήτρης Λαμπράκης προκειμένου να μην υπάρχουν ως πειστήρια μιας «ανεπίσημης» ερωτικής σχέσης του Βενιζέλου.

Στο βιβλίο γίνονται αναφορές στις συγκρούσεις του Βενιζέλου με τον Κωνσταντίνο και το παλάτι , με τους πολιτικούς αντιπάλους του, με τους ισχυρούς του τότε κόσμου ( τον άγγλο πρωθυπουργό Λόυδ Τζώρτζ , τον γάλλο πρωθυπουργό Τζώρτζ Κλεμανσώ , τον αμερικανό πρόεδρο Ουίλσον ) τους οποίους , όμως, ήξερε και να γοητεύει στα διπλωματικά σαλόνια και συνέδρια.

Για την Έλενα Σκυλίτση οι αναφορές συνδυάζονται με την πλούσια νύφη η οποία πέτυχε να παντρευτεί τον Βενιζέλο , χωρίς,  ίσως , αυτός  να την ερωτευτεί ( όπως, αντιθέτως , έγινε με την Παρασκευούλα) και η οποία, αν και  εκτιμούσε και σεβόταν τον Βενιζέλο υπήρξε (ειδικά προς το τέλος της ζωής του Βενιζέλου) σκληρή μαζί του , όταν αυτός ήταν εξόριστος, ηττημένος και με κλονισμένη υγεία.

Ειδικά για τις συνθήκες θανάτου του Βενιζέλου , στο Παρίσι , αναφέρονται άγνωστα περιστατικά , όπως είναι ο καυγάς με την Έλενα την νύχτα πριν από το μοιραίο εγκεφαλικό επεισόδιο που επέφερε τον θάνατο του Βενιζέλου , στις 18 Μαρτίου 1936.

Στην  διήγηση παρουσιάζονται ως δευτεραγωνιστές στενοί συνεργάτες του Βενιζέλου ( Κλέαρχος Μαρκαντωνάκης , Βασίλης Σκουλάς κ.ά ) αλλά περιγράφονται  και ιδιαίτερες  πτυχές από την ζωή του Βενιζέλου  (παράλληλοι έρωτές του) που σκιαγραφούν την εικόνα του ηγέτη με πάθη,  ο οποίος , όμως , διατηρούσε πάντα μέσα του τον επαναστάτη και τον ριψοκίνδυνο πολεμιστή του Θέρισου.

Ο Βενιζέλος ήταν , άλλωστε,  ο ηγέτης που πριν γίνει (το 1910) πρωθυπουργός είχε κάνει τρία βασικά πράγματα στην ζωή του : είχε δουλέψει (ως πετυχημένος δικηγόρος στα Χανιά) , είχε πολεμήσει ( στο Ακρωτήρι και στον Θέρισο) και είχε υπάρξει φλογερός εραστής της Παρασκευούλας Βλουμ.